funkcjonalizm

funkcjonalizm
funkcjonalizm {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mnż I, D. -u, Mc. funkcjonalizmzmie, blm {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'założenie w metodologii nauk, według którego należy badać funkcjonalne zależności zjawisk, rezygnując w rozważaniach z pojęcia przyczyny' {{/stl_7}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'kierunek we współczesnej architekturze i sztuce stosowanej przyjmujący, że najważniejszym czynnikiem, któremu należy podporządkować formę i strukturę, jest funkcja dzieła sztuki, budowli itp.' {{/stl_7}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_8}}psych. {{/stl_8}}{{stl_7}}'kierunek w psychologii oparty na przesłance, że wszystkie procesy psychiczne są warunkowane ich użytecznością dla organizmu w procesie dostosowywania się do środowiska' {{/stl_7}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_7}}'kierunek w socjologii i etnografii wyjaśniający zjawiska i procesy społeczne oraz kulturowe przez ustalenie funkcji, jaką pełnią one w życiu społecznym i kulturze danego społeczeństwa' <ang.> {{/stl_7}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • funkcjonalizm — m IV, D. u, Ms. funkcjonalizmzmie, blm 1. «kierunek we współczesnej architekturze, urbanistyce i sztuce użytkowej, którego głównym założeniem jest uznanie nadrzędności funkcji, od której uzależnione są elementy techniczne i estetyczne» 2. «pogląd …   Słownik języka polskiego

  • ФУНКЦИОНАЛИЗМ — творческая концепция в архитектуре 20 30 гг. XX века, утверждающая определяющее значение утилитарно функциональных задач в архитектурной композиции (Болгарский язык; Български) функционализъм (Чешский язык; Čeština) funkcionalismus (Немецкий… …   Строительный словарь

  • funkcjonalny — funkcjonalnyniejszy 1. «dotyczący funkcji działania, funkcjonowania, roli czegoś» Równowaga funkcjonalna procesów biologicznych. ∆ jęz. Semantyka funkcjonalna «dział semantyki badający rozwój znaczenia wyrazów z punktu widzenia identyczności… …   Słownik języka polskiego

  • psychologia — ż I, DCMs. psychologiagii, blm 1. «nauka zajmująca się powstawaniem i przebiegiem procesów psychicznych, cechami psychicznymi człowieka i regulacją jego stosunków z otoczeniem» Psychologia eksperymentalna. Psychologia wychowawcza. ∆ Psychologia… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”